Ergeren, afzien & dubbel en dwars genieten

Al zittend in het vliegtuig naar Jakarta drong het tot me door dat ik eigenlijk voor geheel Indonesië vrijwel geen reisplan had. Dus die uurtjes even besteed om de reizigers bijbel, De Lonely Planet, even door te bladeren voor het eerste idee. Ik wist dat het druk zou zijn op Java, maar ik las dus dat er rond de 140miljoen mensen op het eiland wonen. Woow! Later hoor ik dat Jakarta rond de 20miljoen inwoners heeft. Je raad het al, waar heb ik m'n slaapplaats geboekt? Jup, midden in het centrum!! Gelukkig ging de transfer van het vliegveld met de bus wel soepel. Maar wat een drukte, Vietnam is er bijna niks bij!! De volgende dag ga ik met de taxi naar het ziekenhuis, om m'n oor te laten checken. De rit is nog geen 5km maar duurde bijna een uur. Alles staat vast en is één lange file! Naja gelukkig kost het maar een paar euro, maar heerlijk op z'n Aziatisch: Alles duurt nou net eenmaal allemaal wat langer. De middag besteed ik verder bellend met de verzekering en wachtend op 2x10min doktors bezoek. Maar het resultaat mag er zijn, na twee dagen weer haar scherp gehoor.

In Jakarta ontmoet ik twee korfballers en een Zwitserse. Alle vier planloos zijnde, bundelen we de krachten en besluiten we naar het Ujung Kulon national park te gaan in het zuidwestelijke puntje van Java. Het kostte aardig wat moeite om informatie te vinden om naar dit blijkbaar afgelegen puntje te komen. Dit had eigenlijk het signaal moeten zijn om een nieuw plan te maken. Want jeetje wat een ellendige trip was dat zeg. Zowel heen als terug echt 12uur afzien in de hete, trage, stuiterende, overvolle localbussen en minivans. Met als resultaat, de beoogde tours daar zijn verschrikkelijk duur. Gelukkig was er een redelijk Engels sprekende behulpzame man, die bemiddelde tussen ons en de touragent om binnen ons budget toch de jungle in te gaan. Deze tocht duurde twee dagen, dwars door de jungle, langs het stand en slapen deden we in een tent zonder matje op de uitgedroogde aarde. Achteraf gezien vond ik het de verschrikkelijk reis er naar toe wel waard! Maar daar zijn de meningen over verdeeld... Zeker de heenreis, al hangend uit de deur van de minivan zwaaien naar de spelende kinderen die allemaal 'Hey mister, mister' roepen. Het feit alleen al dat je terug zwaait en teruggroet maakt voor hen de hele dag.

Aangezien in dit park geen vorm van internet mogelijk is, de Lonely Planet niet klopte en de locals geen uitsluitsel konden geven over het halen van aansluitende bussen, besloten we terug te gaan naar Jakarta. Dus weer die verschrikkelijke drukte in!! Blegh! 

Vanaf hier splitst de groep op en zie ik de korfballers later weer op Bali. Ik neem de trein naar Bandung. De stad waar Opa geboren is. Dit bezoek was een grote factor om deze reis te maken. Ik was benieuwd hoe dat leven er dan uitzag in Indonesië. Je hebt toch een bepaalde voorstelling van zoiets. Aankomend in Bandung bleek niks van mijn voorstelling te kloppen. Bandung is na Jakarta, West Java's grootste stad! Het bezoek aan het voormalig huis geeft dit mooi weer. Ik wist dat het een hotel was, maar het is gewoon een super luxe resort met goedkoopste kamers voor 100€ per nacht. Wat hier echt veel geld is voor een hotel! 
Helaas was de manager die Opa zelf een aantal jaar geleden gesproken had er niet die dag. Het voelde in ieder geval goed om er geweest te zijn! 

Het typische traditionele Indonesische leven vind ik later wel in het minder drukke oosten van Java. Met de nachttrein naar Malang, een stad in de buurt van de Bromo en Ijen vulkanen. Dichterbij kon ik niet komen met de trein want alles is volgeboekt. Het is namelijk vakantie, dus een hoop locals ook op vakantie of familiebezoek. Vanaf hier vind ik een ietwatprijzige tweedaagse tour die eindigt met de ferry naar Bali. Te ideaal om niet te doen maar zeker weten super toeristisch. Het alternatief namelijk is alles zelf regelen met localbussen en tourjeeps om op andere plekken te komen. Mijn ervaring leert, op Java kost dit tijd, is lastig en valt tegen. Plus ik had destijds nog maar 20dagen over!!! Dus een dag besparen is er weer één op het strand van Bali en Ghili. Bij het hostel ontmoet ik Hanke die in het zelfde schuitje zat en die zelfde nacht vertrekken we om 1uur in een auto met prive chauffeur naar de Bromo! In het laatste dorpje op de berg stappen we over in een Jeep. We bereiken na een hike van welgeteld 10minuten vrij vroeg het uitzichtpunt voor de zonsopgang. Wetende dat het zometeen afgeladen zal zijn, shotgunnen we een plek aan het hek. Uurtje bibberen van de kou later komt eindelijk de warme zon! Prachtig gezicht! Plots werd ook de Bromo zichtbaar en de omliggende bergpieken en de andere vulkaan. Deze zie je zelfs rookpluimpjes uitspuwen. Uitgekeken terug naar de Jeep die ons naar de voet van de Bromo brengt. Voor de rand moet je nog even een trap van 250 treden op maar dan kijk je wel recht in de rokende put! En aan de andere kant zie je een menigte van toeristen aangevoerd met een leger van tourjeeps. Precies waar we bang voor waren. Naja het was wel de moeite waard! Rond 9uur terug bij de auto, voor de 7uur durende rit naar het gebied met de Ijen. De homestay waar we in terecht komen blijkt in een dorpje, midden in de jungle! Dit is dan ook de plek waarvan ik denk dit is echt Indonesië. Zo zal het vroeger overal geweest zijn. 

De wekker gezet voor vertrek om 2.30 's ochtends. Het eerste wat ik zie is gesproken en geschreven berichten: VEO1 Kampioen!! De beslissingswedstrijd in de verlenging naar de je toetrekken! Klasse!! Deze dag kan niet meer stuk, en inderdaad. Wat ik de volgende uren meemaakte was zo bijzonder. Ik kan het niet beschrijven zo mooi! Kijk de foto's maar!! Prachtig!!

Verder wil ik nog even kwijt dat de mensen zo verschrikkelijk aardig en behulpzaam zijn! Klein voorbeeld, een touragent legt zijn assortiment uit. Als je vraagt weet je nog andere touragents, dan krijg je uitgebreide routebeschrijving mee om die te vinden. Het lijkt bijna of ze geen geld willen verdienen zo aardig.

Met nog ruim twee weken over, heb ik niet heel veel meer plannen dan genieten van de stranden en enkele koude biertjes. WE GAAN NOG NIET NAAR HUIS NOG LANGER NIET NOG LANGER NIET!!